ساعت یازده، از یازدهمین روزِ یازدهمین ماه سال
یازده نوامبر، یکی از روزهای مهم تقویم سالانه کاناداست. در ساعت یازدهِ روز یازده نوامبرِ سال ۱۹۱۸ میلادی(دقیقاً یک قرن پیش)، جنگ جهانی اول پایان یافت.
شهروندان بسیاری از کشورها با شرکت در مراسم ویژه و با دقیقه‌ای سکوت، در ساعت یازده از یازدهمین روز یازدهمین ماه سال، احترام و قدردانی خود را نسبت به همه‌ی جان‌باختگان برای دفاع از کشورشان ابراز می‌کنند.
مردم با گردهمایی و نهادن حلقه‌های گل در کنار تندیس‌ها و بناهای یادبود قربانیان جنگ‌ها، مشارکت در برنامه‌های ویژه سازمان‌ها و نهادهای خدمات اجتماعی عمومی، در محیط کار و مدارس و حتا مکان‌های خصوصی، یاد و خاطره افرادی که جان خود را در راه دفاع از کشور و ملت از دست داده‌اند را گرامی می‌دارند.
سمبل بزرگداشت “روز یادبود” گل کاغذی سرخ و سیاهی‌ست که بسیار شبیه به گل خشخاش یا کوکنار است و از ۹۶ سال پیش بعنوان نشانه قدردانی از جان‌باختگان جنگ تعیین شده است. این نشانه با تاثیرگرفتن از شعری که آقای جان مک کری، یکی از افسران ارتش کانادا برای کشته‌شدگان میدان‌های جنگ، در سال ۱۹۱۵ میلادی سروده بود، تعیین شده است.
گفته می‌شود در قرن نوزدهم میلادی و پس از جنگ‌های معروف به “جنگ‌های ناپلئونی”، در کنار گورهای سربازان کشته شده در جنگ، گل‌هایی بسیار شبیه به گل “پاپی” دیده شده است.
سه سال پس از سروده شدن شعر معروف In Flanders Fields “در دشت فلاندرز”، خانم مونیکا میکائیل، یک آموزگار آمریکایی، گل‌های “پاپی” را به نشانه قدردانی از سربازان کشته‌شده در جنگ، به سینه می‌زده است.
در سال ۱۹۲۰ یک زن فرانسوی بنام Guerin ، در سفر به ایالات متحده از رسم به سینه زدن گل “پاپی” آگاه شد و تصمیم گرفت با فروش گل‌های “پاپی” دست ساز، برای کودکان محروم کشورش کمک‌های مالی جمع‌آوری کند.
انجمن سربازان قدیمی جنگ جهانی اول، یا همان لژیون سلطنتی کانادا، در همان سال، با آگاهی از این اقدامات، به صورت رسمی گل “پاپی” را بعنوان نشانه قدردانی از جان‌باختگان جنگ‌ها تعیین کردند.
خبر مربوطه
از هوسنامه تا وفانامه، نمایش منظومه خسرو وشیرین
پس از دو اجرای موفق در کانادا، نمایش از هوسنامه تا وفانامه چند بار در آمریکا به روی صحنه رفت و از ماه اکتبر سال جاری تور کانادایی اجراهای از هوسنامه تا وفانامه در شهرهای مونترآل، اتاوا، ونکوور و کلگری، با ترجمه همزمان به زبان انگلیسی، به روی صحنه خواهد رفت.
چرا کنگره ایرانیان کانادا «همسو» با جمهوری اسلامی است؟
صبا شاهچراغی، سخنگوی «کارزار بازپسگیری کنگره ایرانیان کانادا» در گفتگو با پرژن میرور می‌گوید مهمترین دلیل برای بازپسگیری کنگره از هیئت مدیره کنونی «همسو» بودن آنها و فعالیت‌هایشان با سیاست‌های جمهوری اسلامی است.
دومین دوره مسابقات فوتبال جام همبستگی در تورنتو
کانون ورزشی ایرانیان کانادا، از سال گذشته اقدام به برگزاری مسابقات جام همبستگی، با یاد مهسا-ژینا امینی و قربانیان جنبش #زن_زندگی_آزادی و همبستگی با مردم ایران و مطالبات آزادیخواهانه آنان کرده است.
بازگشت پیروزمندانه کاروان ورزشی کانادا از المپیک پاریس
کاروان ورزشی ۳۱۵ نفری کانادا، با کارنامه‌ای تاریخی و کسب ۲۷ مدال روز دوشنبه ۱۲ اوت، یک روز پس از مراسم اختتامیه بازهای المپیک پاریس ۲۰۲۴ ، با استقبال گرم ورزش‌دوستان، وارد فرودگاه پیرسون تورنتو شد.
کسب ۲۷ مدال در بازیهای المپیک برای تیم کانادا یک رکورد تاریخی است.
شکایت ایمان خلیف، قهرمان بوکس المپیک، از ایلان ماسک و نویسنده کتاب‌های هری پاتر
ایمان خلیف، قهرمان بوکس الجزایری و برنده مدال طلا در المپیک پاریس، در رده ۶۶ کیلوگرم، روز سه شنبه پرونده شکایتی علیه ایلان ماسک، مالک شبکه توئیتر(X)، و «جی کی رولینگ» نویسنده مشهور کتاب‌های هری پاتر، در دادگاهی در پاریس مطرح کرده است.
ممنوعیت استفاده از تلفن‌های همراه در کلاس‌های درس در انتاریو
ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در کلاس‌های درس از این هفته در انتاریو اجرا می‌شود، اما اتحادیههای معلمان در مورد چگونگی اجرای این اقدام و نسبت به اثر بخشی آن تردید دارند.
آیا انتاریو در انتظار انتخابات زودهنگام است؟
داگ فورد، نخست‌وزیر انتاریو، روز سه‌شنبه ۳ سپتامبر اطمینان داد که امسال انتخابات استانی برگزار نخواهد شد، اما در عین حال در را به روی احتمال برگزاری انتخابات زودهنگام در سال ۲۰۲۵ نبست.
پایان المپیک پاریس ۲۰۲۴ و انتظار برای بازیهای المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس
در مراسم پایانی بازیها، پس از خاموش کردن مشعل المپیک، پرچم المپیک از سوی شهردار پاریس به توماس باخ داده شد و او پرچم را به شهردار لس آنجلس، میزبان دوره بعدی بازیهای تابستانی المپیک ۲۰۲۸ سپرد.
استعفای ناگهانی وزیر آموزش انتاریو
تاد اسمیت، وزیر آموزش انتاریو، روز جمعه ۱۶ اوت به طور ناگهانی استعفا داد.
با پیوستن به کمپین پایان آپارتاید جنسیتی، می‌توانیم صدای تغییر باشیم
لیلی پورزند، کارشناس برابری جنسیتی و فعال حقوق زنان، چند روز پیش مقالهای در روزنامه تورنتو استار منتشر کرده با عنوان: «رژیمی که بدنبال خاموش کردن صدای زنان است، آنها را سرکوب هم می‌کند»
