اهدای نخستین نشان داوود رشیدی به عمید نائینی، روزنامه نگار برجسته ایرانی
یکی از روزنامهنگاران برجسته ایران در نیم قرن گذشته، عمید نائینی است. سالها فعالیت چشمگیر روزنامهنگاری در روزنامه آیندگان(پیش از انقلاب) و تأسیس، مدیریت و سردبیری چند نشریه، از جمله «صنعت حمل و نقل» و بویژه ماهنامه «پیام امروز» جزئی از کارنامه حرفهای عمید نائینی در حرفه روزنامهنگاری معاصر این است.
روز شنبه ۴ شهریور، در سالن تأتر شهر تهران، نخستین نشان «داوود رشیدی»، هنرمند صاحبنام تأتر و سینمای ایران، که یک سال پیش درگذشت، به چند تن از فعالان فرهنگی، از جمله به عمید نائینی اهداء شد.
اهدای نشان داوود رشیدی به عمید نائینی به پاس سالها تلاش مستمر و مؤثر او در عرصه مدیریت رسانه و فعالیت مطبوعاتی و حمایت از فعالان عرصههای فرهنگی، بویژه هنرمندان تأتر به وی اهداء شده است.
عمید نائینی در زمینه حمایت از فعالان عرصههای فرهنگی و هنری، در میان جامعه ایرانیان تورنتو نیز نامی آشنا و مورد احترام است. کم نیستند هنرمندان و فعالان فرهنگی، هنری و اجتماعی جامعه ایرانیان تورنتو، که از سالها پیش از همفکری، راهنمایی و حمایتهای کارساز عمید نائینی برخوردار بودهاند.
در مراسم اهدای نشان داوود رشیدی به عمید نائینی، دکتر جواد مجابی، نویسنده، شاعر، نقاش و منتقد، در باره شخصیت و فعالیتهای روزنامهنگاری عمید نائینی گفت:
«عمید نائینی یک روزنامهنگار حرفهای مستقل است. مستقل به این معنا که از آغاز مشروطیت، روزنامههایی که منتشر می شدند، کم و بیش یا مدافع حکومتهای و دولتها بودند، یا در برابر آنها مخالف خوانی کردهاند. در حالیکه روزنامهنگار مستقل کسی است که به ارائه آزادانه و آگاهانه اخبار و اطلاعات در کشور خودش و جهان میاندیشد. از این نظر عمید نائینی همواره به این اصل اساسی روزنامهنگاری که در جهان جاری است، وفادار بوده است.»
دکتر جواد مجابی همچنین گفت با نگاهی به کارنامه عمید نائینی، که چه در «صنعت حمل و نقل» و چه در «پیام امروز» درخشان بوده، طیفی از روزنامهنگاران را میبینیم که بسیاری از آنان ممکن بود با اندیشههای عمید نائینی همخوان نباشند، اما او اجازه میداد که آزادانه و آگاهانه حرفهای خودشان را بزنند.
آقای مجابی در باره شخصیت عمید نائینی گفت:«او فردی نواندیش و عاشق ایدههای نو، اما عملی است. بنابراین به راحتی از آدمهای خیالپرداز و متوهم جدا میشود. کسی است که مرتب به دنبال ایدههای نو در روزنامهنگاری است، اما فکر میکند تا چه حد در این موقعیت و زمان و اینجا آن کار عملی است.»
دکتر جواد مجابی در باره وجه دیگری از شخصیت عمید نائینی گفت که او یاریگر هنرمندان و اهل قلم است. بدون اینکه اصلأ تظاهری در این کار باشد، همواره به نقاشان، اهل تأتر، اهل ادب، به روزنامهنگاران و بسیاری از کسانی که به کار فرهنگی میپردازند، هم یاری مادی و معنوی میرساند و هم مواظب حال آنهاست. این مواظب حال آنها بودن امری کمیاب است و در ایشان دیده میشود.
دکتر جواد مجابی در پایان حرفهای خود در باره عمید نائینی گفت که او «یک فراهنجار معقول است. با هنجارهای جاری در ستیز است. نه به دلیل اینکه به طرف ناهنجاری برود، بلکه به طرف هنجار برتر برود. همه کسانی که برای تغییر جهان کوشش میکنند، به طرف فراهنجاری حرکت میکنند، چون قبول هنجارهای رایج همواره آدم را به درجا زدن محکوم میکند.»
پیادهروهای تورنتو سالی ده روز به خیال میرسند
در نهایت، فستیوال تورنتو امسال میزبان چندین فیلم از کارگردانان ایرانی بود، از جمله فیلم دانهی انجیر معابد به کارگردانی محمد رسولاف و هفت روز ساخته علی صمدی احدی. همچنین فیلم هر کجا، هر زمان از میلاد تنگشیر و وقت بلوغ سهراب شهید ثالث در بخش سینمای کلاسیک به نمایش درآمد.
تلاش جمهوری اسلامی برای ترور ایروین کاتلر، وزیر پیشین دادگستری کانادا
در پی افشا شدن طرح توطئه ترور ایروین کاتلر وزیر اسبق دادگستری کانادا، نمایندگان پارلمان فدرال این کشور با رأی قاطع این توطئه که گفته میشود از سوی جمهوری اسلامی تهیه شده بود را محکوم کردند.
گروه متحد زنان ایرانی و افغان در کانادا چه میکنند؟
#بهار_بهزادی، فعال اجتماعی در امور زنان و عضو هیئت مدیره «گروه متحد زنان ایرانی و افغان»، در گفتگو با #پرژن_میرور از فعالیتهای این نهاد و همکاریهای مشترک زنان ایرانی و افغان در کانادا میگوید.
روز یادبود
مردم کانادا در یازدهمین ساعت از یازدهمین روز از یازدهمین ماه (ساعت یازده روز یازدهم نوامبر) با نصب گل شقایق روی سینه، یاد و خاطره چند هزار سرباز کانادایی که درجنگهای مختلف کشتهشدهاند را گرامی میدارند.
جشنواره بینالمللی فیلم دیاسپورا
هر سال در جشنواره بینالمللی فیلم دیاسپورا چندین فیلم با موضوعاتی در باره زندگی در دیاسپورا و تنوع رفتاری و فرهنگی به نمایش در میآید. فیلمهایی که برای نمایش در این جشنواره انتخاب میشود اغلب در جشنوارههای سینمایی بینالمللی یا جوایزی دریافت کردهاند و یا مورد توجه قرار گرفتهاند.
چرا گروه بزرگی از ایرانیان هوادار ترامپ هستند؟
از ۴۵ سال پیش تاکنون و از آغاز مناقشات سیاسی جمهوری اسلامی با آمریکا هرگز ایرانیان تا این حد به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا توجه نداشتهاند. چرا؟
و چرا گروه بزرگی از ایرانیان درون و بیرون از ایران هوادار پیروزی دانلد ترامپ بعنوان رئیس جمهور آینده آمریکا هستند؟
انتخاب دانلد ترامپ برای آینده ایران و جنبش آزادیخواهی ایرانیان مفیدتر است یا انتخاب کامالا هریس؟