با تهمینه میلانی در جشنواره فیلم سین-ایران تورنتو

در هفتمین نمایشگاه کتاب بدون سانسور تورنتو، فرشته مولوی، نویسنده و مترجم ایرانی-کانادایی کتاب‌هایی که در ماه‌های گذشته و پس از خیزش انقلابی مهسا منتشر کرده را معرفی کرد و به نکات مهم و شنیدنی در باره موانع و مشکلات انتشار کتاب به زبان فارسی در مهاجرت اشاره کرد.

گروهی از خانواده‌های قربانیان پرواز PS752 با عنوان The Lost Justice، روز یکشنبه ۷ ژانویه ۲۰۲۴ مراسمی در سالن اجتماعات نورت یورک سنتر در شمال شهر تورنتو برگزار کردند.

هیئت مدیره کنونی کنگره ایرانیان کانادا در سال‌‌های اخیر در مورد تعداد اعضای این نهاد سکوت کرده است در حالیکه در آخرین انتخابات و مجمع عمومی کنگره کمتر از ۲۰۰ تن شرکت کرده بودند و گفته می‌شود تعداد اعضای رسمی نیز بیش از این تعداد نیست.

پناهگاه «وفا» یک نهاد غیرانتفاعی و غیر دولتی نیکوکارانه برای حمایت از حیوانات بی‌پناه، یا به تعبیر عامیانه «ولگرد»، در ایران است که به هیچ گروه سیاسی، عرفی و مذهبی وابسته نیست.

ونوس ترابی:«زن، زندگی، آزادی شعار نیست، بلکه یک روش زندگی‌ست… این جنبش حرکت انقلابی هم نیست که آقایان از آن استفاده کنند تا تسویه حساب‌های قدیمی‌شان را انجام دهند. این یک انقلاب زنانه است و ما دیگر به قبل از «توسری و روسری» برنمی‌گردیم.»

دو سال پس از آغاز اپیدمی بیسابقه کرونا در جهان وضعیت کنونی و چشم‌انداز آینده چیست؟

داگ فورد، نخست وزیر استان انتاریو، روز جمعه ۲۴ مارس، مایکل پارسا، نماینده ایرانی تبار منطقه آرورا- اوکریجز و ریچموندهیل را بعنوان وزیر جدید امور کودکان و خدمات اجتماعی دولت انتاریو منصوب کرد.

محور این گفتگو، وضعیت اپوزیسیون درون و بیرون از ایران، دو قطبی شدن روزافزون دیاسپورای ایرانی، وظیفه ایرانیان خارج از کشور برای حمایت از مطالبات آزادیخواهانه مردم ایران، دوگانه سلطنت و جمهوری‌خواهی برای آینده ایران، خطرهای دوران گذار پس از جمهوری اسلامی و چند موضوع دیگر است.

حضور افراد وابسته و شبکه‌های لابیگر جمهوری اسلامی در کانادا گسترده‌تر از آن است که در افکار عمومی در باره آن صحبت می‌شود.
در سکوت و بی‌اعتنایی اغلب رسانه‌ها، به نظر می‌رسد برخی روزنامه‌نگاران کانادایی توجه بیشتری به این موضوع پیدا کرده‌اند.

جنبش زن، زندگی، آزادی چه دستاوردهایی داشته است؟ چالش‌های مقابل خیزش انقلابی مهسا، در درون و بیرون از ایران چه بوده است؟ چرا ایرانیان نتوانسته‌اند تاکنون به دموکراسی دست یابند؟ چرا آزادی در ایران نهادینه نشده است؟ نقاط قوت و ضعف ایرانیان برای استقرار دموکراسی چیست؟ و چشم‌انداز دوران پسا جمهوری اسلامی چگونه است؟