لونی کانادا سی ساله شد

سی سال پیش، در روز ۳۰ ژوئن ۱۹۸۷، اسکناس یک دلاری کانادا به سکه تبدیل شد.

پیش از به گردش افتادن سکه یک دلاری طلایی رنگ کنونی، کانادایی‌ها از اسکناس‌های یک دلاری استفاده می‌کردند.

دلیل تبدیل اسکناس‌های یک دلاری به سکه Loonie، استهلاک سریع و هزینه چاپ اسکناس‌ها عنوان شده بود.

بطور معمول اسکناس‌های یک دلاری سابق پس از حدود یک سال دست به دست شدن در سیستم پولی، دیگر قابل استفاده نبود. در حالیکه سکه‌های یک دلاری سال‌های طولانی قابل استفاده است.

دولت وقت کانادا، در سال ۱۹۸۷ گفته بود با جایگزین کردن اسکناس‌های یک دلاری با سکه، در فاصله زمانی بیست ساله، ۱۷۵ تا ۲۵۰ میلیون دلار، صرفه‌جویی خواهد کرد.

گفتنی است که پیش از به گردش افتادن سکه‌های یک دلاری طلایی رنگ کنونی، سکه‌های یک دلاری نقره‌ای رنگ ضرب و منتشر شده بود که سکه‌های کلکسیون بود و در سیستم رایج پولی از آنها استفاده نمی‌شد.

سکه‌های یک دلاری کنونی کمی از سکه‌های یک دلاری نقره‌ای رنگ سابق کوچکتر است و از ترکیب دو آلیاژ برنز و نیکل ساخته شده است.

دو سال پس از به گردش افتادن سکه‌های Loonie، دولت چاپ اسکناس‌های یک دلاری را متوقف و بتدریج از سیستم پولی کشور خارج کرد.

سکه‌های یک دلاری کنونی ۷ گرم وزن، ۱/۷۵ میلی‌متر ضخامت و ۲۶/۵ میلی‌متر قطر دارد.

پیش از ضرب سکه‌های یک دلاری کنونی، با تصویر Loon (اردک) بر یک روی سکه، تصویر دیگری به همراه تصویر صورت ملکه الیزابت دوم، برای دو روی سکه طراحی و انتخاب شده بود. اما طراحی‌ها و گراورهای اصلی وقتی از اتاوا به کارخانه ضرب سکه در Winnipeg منتقل می‌شد، در راه ناپدید شده بود.

دولت هم برای پیشگیری از ضرب سکه‌های تقلبی با همان طراحی‌ها، طرح یک روی سکه را تغغیر داد و با تصویری از یک اردک، به شکل کنونی، ضرب و پخش کرد.

از آنجا که ضرب سکه‌های یک دلاری در زمان نخست وزیری Brian Mulroney انجام شد، بلافاصله اصطلاح «Mul-loonie» ابداع و دهان به دهان گشت و از آن زمان تاکنون سکه‌های یک دلاری کانادا را همه بنام Loonie می‌شناسند.

در سال ۱۹۹۶ هنگامی که دولت فدرال سکه‌های دو دلاری را ضرب کرد و در سیستم اقتصادی به گردش انداخت، افکار عمومی، با اقتباس از نام مصطلح Loonie، سکه‌های دو دلاری را Toonie نام‌گذاری کردند.