پیام عمر کادِر به جوانان کانادایی
شهروند کانادایی و زندانی سابق گوانتانامو، Omar Khadr، که چند روز پیش پوزش رسمی دولت کانادا را همراه با غرامت ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری دریافت کرد، به جوانان کانادایی پیام داده است:« بیاموزید و خودتان را دوباره بشناسید.»
کودک– سرباز سابق و جوان ۳۰ ساله امروز، که به مدت بیش از ۱۰ سال در زندان معروف گوانتانامو به جرم تروریسم زندانی بود، در یک گفتگو تلویزیونی با شبکه ICI RDI، در برنامه 24/60 به نوجوانان و جوانانی که گرایش به رادیکالیسم دارند نصیحت کرده که آموزش مهمترین کلید فرار آنها از چنگال تروریسم است.
عمر کادِر گفته است :« آموزش مهم است و بیشتر از اعتقادات مذهبی و احساسات، ما را آماده تصمیمگیریهای منطقی میکند. روحیه انتقادی داشته باشید و مانند بسیاری از مردم تحت تأثیر احساسات رفتار نکنید.»
زندانی سابق گوانتانامو در باره پدر جهادگرای خود، که از سن ۱۱ سالگی او را به اردوگاههای آموزشی القاعده در افغانستان فرستاده بود گفته است :« تصمیم پدرم مسلمأ زندگی مرا خراب کرد. اما نمیتوانم بگویم او قصد داشت خانوادهاش را به خطر بیاندازد.»
عمر کادِر گفته است به زندگی گذشتهاش دیگر فکر نمیکند و با اینکه نخستین «کودک– سرباز»ی بوده که به جرم جنایت جنگی محاکمه و محکوم به زندان شده، اما خودش را یک قربانی نمیداند و کسی را هم مقصر خطاب نمیکند :« خشمگین بودن و جنگیدن با دیگران زندگی گذشته و حال مرا تغییر نخواهد داد.»
زندانی سابق گوانتانامو از ماموران کانادایی که با نادیده گرفتن حقوق انسانی او، اجازه دادند در گوانتانامو شکنجه بشود، گلهای ندارد.
دو رأی دادگاه عالی کانادا و یک رأی دادگاه آمریکایی که بدرفتاری با Omar Khadr را تایید کردهاند، برای او امیدبخش بوده است.
به نظر Omar Khadr توافق با دولت فدرال ادامه منطقی این ماجرا بوده است. او امیدوار است که این توافق بدون اینکه مخالفت افکار عمومی را برانگیزد، باعث اعاده حیثیت او بشود.
به گفته Omar Khadr، مرحله جدید زندگیاش، حتا اگر کاناداییها همچنان او را تروریست و قاتل بدانند، آسانتر از دورههایی است که در گذشته تحمل کرده است :« مایل نیستم مرا با گذشتهام بعنوان یک سرباز خردسال یا زندانی گوانتانامو بشناسند. امیدوارم مردم مرا بعنوان عمر، و کسی که حالا هستم بشناسند.»
عمر کادِر، که اخیرأ تحصیلات متوسطه خود را تمام کرده مایل است به حرفه پرستاری مشغول شود تا به گفته خودش «به دیگران و دنیای آینده کمک کند».
با اینحال Omar Khadr هنوز زندگی شکنندهای دارد. ترس از بازگشت دوباره به زندان هنوز همراه اوست.
متهم به ارتکاب جنایت جنگی، با اینکه بیش از ۱۰ سال در زندان بوده، آزادی کنونیاش مشروط است و اگر در دادگاه تجدید نظر آمریکا پیروز نشود، زندانی شدن دوباره، او را تهدید میکند.
در همین حال نظرسنجیهای انجام شده پس از توافق دولت کانادا با عمر کادِر نشان میدهد که بیش از دو سوم از کاناداییها با پرداخت غرامت ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری به او مخالف هستند و بیش از ۶۰ درصد از مردم هنوز زندانی سابق گوانتانامو را یک تهدید برای امنیت عمومی تلقی میکنند.
پیادهروهای تورنتو سالی ده روز به خیال میرسند
در نهایت، فستیوال تورنتو امسال میزبان چندین فیلم از کارگردانان ایرانی بود، از جمله فیلم دانهی انجیر معابد به کارگردانی محمد رسولاف و هفت روز ساخته علی صمدی احدی. همچنین فیلم هر کجا، هر زمان از میلاد تنگشیر و وقت بلوغ سهراب شهید ثالث در بخش سینمای کلاسیک به نمایش درآمد.
تلاش جمهوری اسلامی برای ترور ایروین کاتلر، وزیر پیشین دادگستری کانادا
در پی افشا شدن طرح توطئه ترور ایروین کاتلر وزیر اسبق دادگستری کانادا، نمایندگان پارلمان فدرال این کشور با رأی قاطع این توطئه که گفته میشود از سوی جمهوری اسلامی تهیه شده بود را محکوم کردند.
گروه متحد زنان ایرانی و افغان در کانادا چه میکنند؟
#بهار_بهزادی، فعال اجتماعی در امور زنان و عضو هیئت مدیره «گروه متحد زنان ایرانی و افغان»، در گفتگو با #پرژن_میرور از فعالیتهای این نهاد و همکاریهای مشترک زنان ایرانی و افغان در کانادا میگوید.
روز یادبود
مردم کانادا در یازدهمین ساعت از یازدهمین روز از یازدهمین ماه (ساعت یازده روز یازدهم نوامبر) با نصب گل شقایق روی سینه، یاد و خاطره چند هزار سرباز کانادایی که درجنگهای مختلف کشتهشدهاند را گرامی میدارند.
جشنواره بینالمللی فیلم دیاسپورا
هر سال در جشنواره بینالمللی فیلم دیاسپورا چندین فیلم با موضوعاتی در باره زندگی در دیاسپورا و تنوع رفتاری و فرهنگی به نمایش در میآید. فیلمهایی که برای نمایش در این جشنواره انتخاب میشود اغلب در جشنوارههای سینمایی بینالمللی یا جوایزی دریافت کردهاند و یا مورد توجه قرار گرفتهاند.
چرا گروه بزرگی از ایرانیان هوادار ترامپ هستند؟
از ۴۵ سال پیش تاکنون و از آغاز مناقشات سیاسی جمهوری اسلامی با آمریکا هرگز ایرانیان تا این حد به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا توجه نداشتهاند. چرا؟
و چرا گروه بزرگی از ایرانیان درون و بیرون از ایران هوادار پیروزی دانلد ترامپ بعنوان رئیس جمهور آینده آمریکا هستند؟
انتخاب دانلد ترامپ برای آینده ایران و جنبش آزادیخواهی ایرانیان مفیدتر است یا انتخاب کامالا هریس؟